ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΥΓΕΙΑΣ
2 Απριλίου - Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού
Aπό το 2008, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, καθιερώθηκε πως κάθε χρόνο, θα γιορτάζεται στις 2 Απριλίου η Ημέρα Ευαισθητοποίησης και Ενημέρωσης για τον Αυτισμό. Η πρωτοβουλία αυτή, έχει σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοινού για τις ανάγκες των
αυτιστικών ατόμων, συμβάλλοντας στην αποδοχή και ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία. Ανήμερα της
παγκόσμιας ημέρας, εκατοντάδες κτήρια στον πλανήτη φωτίζονται μπλε συμμετέχοντας στην
εκδήλωση «Light Ιt Up Blue» ρίχνοντας έτσι φως στη σκοτεινή πλευρά της απομόνωσης και
περιθωριοποίησης που βιώνουν τα άτομα αυτά.
Μια ημέρα που σκοπός της είναι να ενημερώσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τον αυτισμό και τα βήματα που πρέπει να γίνουν για την ομαλή ένταξη των ατόμων αυτών στην κοινωνία.
Ο αυτισμός, είναι μια πραγματικότητα που όλοι φοβόμαστε καθώς η πάθηση αυτή έχει αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Ερευνες δείχνουν πως περίπου 1 στα 150 παιδιά είναι αυτιστικό.
Ωστόσο, δεν χρειάζεται να φοβόμαστε. Η ενημέρωση είναι το παν ώστε να μπορούν αυτά τα παιδιά που είναι όπως όλα τα υπόλοιπα, να ενταχθούν στην κοινωνία μας.
Σύμφωνα με το logotherapeia.com.gr, ο αυτισμός:
1. Είναι μια σύνθετη διαταραχή που χαρακτηρίζεται κυρίως από δυσκολία στην επικοινωνία και/ή στις κοινωνικές δεξιότητες από την παιδική ηλικία.
2. Έως και σήμερα δεν υπάρχουν βιολογικές ενδείξεις ή ιατρικά τεστ για τον αυτισμό. Οι διαγνώσεις βασίζονται σε συμπεριφορές οι οποίες παρουσιάζονται σε συνδυασμούς κατά την πρώτη παιδική ηλικία.
3. Τα ποσοστά αυτιστικών ατόμων αυξάνονται συνεχώς και ραγδαία αγγίζοντας ο δεκαπλάσιο από το 1980 με 1 στα 88 παιδιά (στην Αμερική) να παρουσιάζουν κάποια συμπτωματολογία του αυτισμού.
4. Ο αυτισμός εμφανίζεται σχεδόν 4 φορές πιο συχνά στα αγόρια.
5. Η αιτιολογία του αυτισμού είναι ακόμη άγνωστη παρόλο που αρκετοί πλέον πιστεύουν ότι είναι πολύ-παραγοντική με συνδυασμό γενετικών παραγόντων και περιβάλλοντος.
6. Ενώ δεν μιλάμε για θεραπεία, μπορεί να υπάρξει τεράστια βελτίωση με την κατάλληλη παρέμβαση σε πρώιμη ηλικία. Η λεγόμενη «πρώιμη παρέμβαση» μας δίνει τη καλύτερη πρόγνωση σήμερα.
7. Ο αυτισμός έχει φάσμα. Τα τελευταία παγκόσμια διαγνωστικά κριτήρια μιλούν για ένα φάσμα συμπτωματολογίας (συμπεριφορών) οι οποίες χρειάζονται σωστό εντοπισμό και έπειτα παρέμβαση.
8. Τα παιδιά με αυτισμό δεν είναι απαραίτητα λιγότερο ή περισσότερο ευφυή από άλλα. Μπορούν να έχουν λιγότερες ή περισσότερες κλίσεις από τα παιδιά της ηλικίας τους με υψηλά ποσοστά σε μαθηματικά, μουσική ή στην οπτική αντίληψη.
9. Μετρούνται πολλές και διαφορετικές μέθοδοι παρέμβασης για τον αυτισμό. Κάθε μια από αυτές έχει/δεν έχει επιστημονικά δεδομένα να την υποστηρίζουν και κάθε μια έχει υποστηρικτές και αντιμαχόμενους.
10. Κάθε παιδί (ενήλικας) με αυτισμό, είναι διαφορετικό, όπως ακριβώς συμβαίνει με όλα τα παιδιά (ανθρώπους).
11.Η οικογένεια (περιβάλλον) παίζει τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη του αυτιστικού παιδιού. Έρευνες αποδεικνύουν τις πολλές ώρες εκπαίδευσης που χρειάζονται για την καλύτερη πρόγνωση γι' αυτό και η συμμετοχή της οικογένειας είναι καταλυτική.
12. Υπάρχουν αυτιστικοί άνθρωποι και παιδιά ανάμεσά μας που δεν μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε ως ανθρώπους με κάποια διαταραχή καθώς έχουν μάθει να διαχειρίζονται εξαιρετικά καλά τις δυσκολίες τους.
13. Τα παιδιά με αυτισμό μπορούν να μιλήσουν, μπορούν καταλάβουν, μπορούν να μάθουν. Δεν αμφισβητούμε τις δυνατότητες, μπορεί όμως να μη βρούμε εμείς τον τρόπο να τις επικοινωνήσουμε και να τις διδάξουμε.
14. Η οικογένεια του αυτιστικού ατόμου περνάει μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο κατά τη πρώτη διάγνωση και μέχρι τη συνειδητοποίηση της διαταραχής και της συμπτωματολογίας. Οφείλουμε να είμαστε υποστηρικτικοί και βοηθητικοί.
15. Ο αυτισμός μας αφορά όλους! Πρόκειται για άτομα με κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τα οποία είναι ενεργά μέλη της κοινωνίας όπως όλοι μας. Είναι γείτονές μας, μαθητές μας, συμμαθητές των παιδιών μας, συνάδελφοί μας, συμφοιτητές μας, καθηγητές και προϊστάμενοί μας. Κάθονται δίπλα μας στο λεωφορείο, παίζουν στη παιδική χαρά της γειτονιάς μας, ψωνίζουν από το ίδιο σούπερ μάρκετ. Εχει περισσότερες πιθανότητες από όσες φαντάζεσαι να συναναστραφείς στη ζωή με ένα αυτιστικό άτομο, μη κλείνεις τα μάτια, ενημερώσου!
Στο παρελθόν ο αυτισμός αποτελούσε μια σπάνια διαταραχή. Πρόσφατα όμως δεδομένα, φαίνεται να
καταρρίπτουν αυτή τη διαπίστωση. Σε ανασκοπική μελέτη του 2005, αναφέρεται ότι στις 10.000
γεννήσεις, 10-16 παιδιά θα φέρουν την τυπική διαταραχή, ενώ ένα ποσοστό 0.6% αναπτύσσει κάποια
διαταραχή του φάσματος του αυτισμού. Στην Κύπρο, δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά δεδομένα για
τον αριθμό των ατόμων με αυτισμό.
Ο αυτισμός, αποτελεί μια ισόβια, πολύπλοκη εκ γενετής νευροαναπτυξιακή διαταραχή που συνήθως εκδηλώνεται στη φάση της ανάπτυξης. Τα κλινικά χαρακτηριστικά του αυτισμού, περιλαμβάνουν την ελλειπή κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, την εκδήλωση στερεοτυπικών επαναληπτικών
συμπεριφορών, την ύπαρξη γλωσσικών διαταραχών ή απουσίας λόγου, σημαντικού ή όχι βαθμού νοητική υστέρηση ή άλλων ιατρικών καταστάσεων. Η αιτία του παραμένει άγνωστη, αν και κάποιες γενετικές επιδράσεις αναγνωρίζονται ως σημαντικές σε συνδυασμό με κάποιους κυρίως
περιγεννητικής φύσεως παράγοντες κινδύνου. Αν και ο αυτισμός δε θεραπεύεται, έγκαιρες εξειδικευμένες θεραπευτικές παρεμβάσεις βοηθούν στη βελτίωση της λειτουργικότητας των ατόμων.
Πρόκειται ίσως για τη μοναδική αναπηρία η οποία «γοητεύει» το κοινό λόγω της μυστηριώδους φύσης και της παράδοξης “ευφυΐας” των αυτιστικών ατόμων. Δύσκολα κανείς όμως ακουμπά το πρόβλημα
και συνήθως παραμένει έκθαμβος αλλά και προκατειλημμένος παρατηρητής. Πρώτος ο Αυστριακός L.Kanner περιέγραψε τον αυτισμό το 1943 και συσχέτισε τη διαταραχή με «ψυχρή» συμπεριφορά των γονέων, υπόθεση η οποία δεν επιβεβαιώθηκε επιστημονικά αλλά συνέβαλε στο στιγματισμό των
ατόμων με αυτισμό και των οικογενειών τους. Η ιδιαίτερη συμπεριφορά των ατόμων με αυτισμό αλλά και διάφορες τέτοιες θεωρίες, συμβάλλουν δραστικά στην περιθωριοποίησή τους.
Τα άτομα αυτά έχουν ανάγκη κυρίως για αποδοχή και κοινωνική στήριξη. Διάφοροι οργανισμοί όπως ο
Σύνδεσμος για Άτομα με Αυτισμό Κύπρου, δίνουν τη φωνή που τους λείπει και εργάζονται για το
δικαίωμά τους για μια πιο ανθρώπινη ζωή. Σε επίπεδο πολιτείας, τα άτομα αυτά καλύπτονται από τις
νομοθεσίες που ισχύουν για άτομα με αναπηρία και νοητική υστέρηση τόσο σε ευρωπαϊκό, όσο και σε
τοπικό επίπεδο.
7 Απριλίου - Παγκόσμια Ημέρα Υγείας
11 Απριλίου - Παγκόσμια Ημέρα κατά της Aσθενείας Πάρκινσον
Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ασθένειας του Πάρκινσον καθιερώθηκε το 1997 με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ασθένεια Πάρκινσον (EPDA) και την υποστήριξη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Τον ίδιο χρόνο δόθηκε στη δημοσιότητα η «Χάρτα της EPDA», που σκοπό είχε να ενημερώσει τους πάσχοντες από την ασθένεια για τα δικαιώματά τους, αλλά και να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό.
Τα δικαιώματα των ασθενών με Πάρκινσον
Σύμφωνα με τη «Χάρτα της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Νόσο Πάρκινσον» οι άνθρωποι που πάσχουν από τη νόσο έχουν το δικαίωμα να:
• Συμβουλεύονται γιατρούς με εξειδίκευση στη νόσο Πάρκινσον
• Να λαμβάνουν γνώση για σωστή και έγκυρη διάγνωση
• Να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υποστήριξης και βοήθειας
• Να λαμβάνουν συνεχή φροντίδα
• Να παίρνουν ενεργό μέρος στη διαχείριση/αντιμετώπιση της ασθένειάς τους
Στατιστικά στοιχεία
Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι ζουν με τη νόσο του Πάρκινσον στην Ευρώπη σήμερα και αυτός ο αριθμός αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2030.
Είναι η δεύτερη πιο συχνά εμφανιζόμενη νευροεκφυλιστική νόσος (μετά από τη νόσο του Αλτσχάιμερ) και ο επιπολασμός της θα συνεχίσει να αυξάνεται καθώς αυξάνεται και το ποσοστό των ηλικιωμένων στον συνολικό πληθυσμό.
Η οικονομική επίπτωση της νόσου είναι τεράστια - το ετήσιο ευρωπαϊκό κόστος υπολογίζεται σε € 13,9 δισεκατομμύρια.
Ωστόσο, η νόσος του Πάρκινσον είναι απλά μία από τις πολλές νευροεκφυλιστικές διαταραχές, οι οποίες θα ξεπεράσουν τον καρκίνο σε συχνότητα εμφάνισης μέχρι το 2040 (ΠΟΥ 2004).
Η συνεχιζόμενη έρευνα έχει οδηγήσει σε σημαντική αποτελέσματα στον τομέα της αντιμετώπισης της νόσου, αλλά χρειάζεται να γίνουν ακόμα περισσότερα ώστε να μπορούμε να λέμε ότι υπάρχουν μέθοδοι που καθυστερούν αποτελεσματικά ή ακόμα και σταματούν ή εν τέλει αντιστρέφουν την πορεία της ασθένειας.
Τι είναι η νόσος του Πάρκινσον;
Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια προοδευτική, χρόνια και περίπλοκη νευροεκφυλιστική ασθένεια της μέλαινας ουσίας, η οποία είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της ντοπαμίνης. Με άλλα λόγια είναι το αποτέλεσμα της καταστροφής των νευρικών κυττάρων που παράγουν τον νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη στον εγκέφαλο.
Η ντοπαμίνη βοηθά την δημιουργία και τον έλεγχο της κίνησης του σώματός μας. Λόγω αυτής της έλλειψης της ντοπαμίνης, τα μηνύματα του εγκεφάλου δεν μεταδίδονται ομαλά στους μυς, με αποτέλεσμα προβλήματα ελέγχου της κίνησης.
Η έλλειψη της ντοπαμίνης είναι η αιτία συμπτωμάτων όπως τρόμος (τρεμούλα), δυσκαμψία, βραδυκινησία, ακαμψία, ελλιπής ισορροπία και αστάθεια και κακός συντονισμός των μελών του σώματος. Μια παρόμοια εκφυλιστική διαδικασία απαντάται στη φύση με τη γήρανση, αλλά στη νόσο του Πάρκινσον αυτή η διαδικασία επιταχύνεται.
Η νόσος δεν έχει θεραπεία και επηρεάζει όλες τις πλευρές της καθημερινής ζωής.
Ανακαλύφθηκε το 1817 από τον Τζέιμς Πάρκινσον και από το 1876 έχει πάρει το όνομα του, αντί για «Τρομώδης Παράλυση» που ονομαζόταν μέχρι τότε.
Επιδημιολογία
Περισσότερο από 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με Πάρκινσον στην Ευρώπη. Η μέση ηλικία εκδήλωσης της νόσου είναι τα εξήντα χρόνια, ενώ πάνω από ένας στους 10 ανθρώπους διαγιγνώσκεται πριν την ηλικία των πενήντα. Η νόσος του Πάρκινσον είναι πιο διαδεδομένη στους άνδρες παρά στις γυναίκες, και μπορεί να επηρεάσει άτομα όλων των εθνικοτήτων. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η νόσος του Πάρκινσον μπορεί να επηρεάσει τον οποιονδήποτε.
Συμπτώματα
Η νόσος του Πάρκινσον κατά κύριο λόγο χαρακτηρίζεται από κινητικά συμπτώματα, τα οποία περιλαμβάνουν τρέμουλο, ακαμψία, βραδυκινησία και αστάθεια.
Ωστόσο, το Πάρκινσον συνδέεται επίσης και με συμπτώματα που δεν έχουν άμεση σχέση με την κίνηση, τα οποία περιλαμβάνουν απώλεια της γεύσης και της αίσθησης της όσφρησης, διαταραχές ύπνου, γαστρεντερικά προβλήματα, δυσκοιλιότητα, δυσκολία κατάποσης.
Στο ιστορικό της νόσου του Πάρκινσον επίσης περιλαμβάνονται διαταραχές όπως άγχος, πόνος, κόπωση, κατάθλιψη, σεξουαλική δυσλειτουργία, παραισθήσεις και ψύχωση, γνωστική δυσλειτουργία και άνοια. Αυτά τα συμπτώματα συχνά έχουν ως αποτέλεσμα την ανάγκη για επιπλέον φροντίδα και για νοσηλεία.
Ενώ τα κινητικά συμπτώματα έχουν εδώ και καιρό θεωρηθεί ως τα θεμελιώδη συμπτώματα της νόσου, τα μη κινητικά συμπτώματα αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο ως καίρια για την ευημερία των ασθενών και, παρόλο που δεν είναι ακόμα τόσο εκτεταμένα αναγνωρισμένα, έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα της ζωής των ανθρώπων και αποτελούν σημαντική αιτία νοσηλείας.
Η βαρύτητα της νόσου του Πάρκινσον διαφέρει από άτομο σε άτομο (καθώς κάθε περίπτωση είναι μοναδική) και υπολογίζεται συνήθως με ειδικές κλίμακες που την διαχωρίζουν σε στάδιο από το 0 μέχρι το 5, όπου το στάδιο 0 περιλαμβάνει αυτούς που δεν έχουν συμπτώματα και το στάδιο 5 είναι η πιο σοβαρή μορφή. Αξίζει να πούμε ότι τα συμπτώματα μπορούν να ποικίλλουν από την μία ημέρα στην άλλη κι ότι σχεδόν πάντα περιλαμβάνουν επιπτώσεις τόσο σωματικές, όσο και γνωστικές και ψυχολογικές.
Για τη χάραξη πολιτικής αντιμετώπισης της νόσου πρέπει να:
Λαμβάνονται πρωτοβουλίες υποστήριξης και εξασφάλισης ίσης πρόσβασης σε ποιοτικές υπηρεσίες για όλους τους ασθενείς με Πάρκινσον.
Να διασφαλίζεται η εξειδικευμένη περίθαλψη σε όλη την Ευρώπη.
Να επιτευχθεί η μείωση των ανισοτήτων στη θεραπεία και διαχείριση της νόσου του Πάρκινσον.
Να βελτιωθεί η χρηματοδότηση για τη νόσο του Πάρκινσον όσον αφορά την έρευνα και τις προτεραιότητες που πρέπει να οριστούν.
Να αντιμετωπιστεί η αναζήτηση της βέλτιστης θεραπείας και των στρατηγικών συντήρησης των ασθενών ως άμεση προτεραιότητα.
Να αυξηθεί η δημόσια και επαγγελματική ευαισθητοποίηση σχετικά με τη νόσο του Πάρκινσον.
Να ελαχιστοποιηθεί το στίγμα και οι διακρίσεις εις βάρος των ασθενών.
Να ενισχυθεί το επίπεδο νευρολογικής φροντίδας στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών συστημάτων υγείας.
Να υπάρξει παροχή επαρκούς χρηματοδότησης ώστε να υποστηριχθεί η συνέχιση του έργου των εθνικών Οργανώσεων κατά του Πάρκινσον.
Από τον Απρίλιο του 2005, η κόκκινη τουλίπα είναι επίσημα το παγκόσμιο σύμβολο της ασθένειας Πάρκινσον.
17 Απριλίου - Παγκόσμια Ημέρα Αιμορροφιλίας
Η Παγκόσμια ιμέρα Αιμορροφιλίας καθιερώθηκε το 1989, με πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Αιμορροφιλίας (WFH), με σκοπό να αναδείξει το πρόβλημα των αιμορροφιλικών ατίμων. Επιλέχθηκε η 17η Απριλίου για να τιμηθεί η γέννηση του ιδρυτή της οργάνωσης, Φρανκ Σνάμπελ, αιμορροφιλικού και του ίδιου.
Η αιμορροφιλία είναι μία κληρονομική γενετική διαταραχή, όπου η ικανότητα του σώματος να ελέγχει το μηχανισμό πήξης του αίματος είναι ανεπρκής. Υπάρχουν δύο τύποι αιμορροφιλίας και υτά είναι η αιμορροφιλία Α και η αιμοφιλία Β. Η αιμοφιλία Α, είναι η πιο συχνή μορφή της διαταραχής, όπου υπάρχει μια ανεπάρκεια πήξης του παράγοντα VIII, ενώ η αιμορροφιλία Β είναι λιγότερο συνηθισμένη, όπου εκεί υπάρχει ανεπάρκεια πήξης του παράγοντα ΙΧ.
Ποια είναι η αιτία της αιμορροφιλίας:
Αιμορροφιλία είναι μια φυλοσύνδετη διαταραχή του χρωμοσώματος Χ, που είναι πιο πιθανό να σθμβεί στους άντρες παρά στις γυναίκες. Ολόγος για αυτό είναι επιδή οι άντρες έχουν μόνο ένα χρωμόσωμα Χ, σε αντίθεση με τις γυναίκες, οι οποίες έχουν δύο Χ χρωμοσώματα.
Το ελαττωματικό γονίδιο Χ, σίγουρα θα εκδηλωθεί σε κάθε άντρα που το φέρει. Για τις γυναίκες, οι πιθανότητες αιμορροφιλίας είναι χαμηλές, αλλά εξακολουθούν να είναι δυνατές. Η πιθανότητα μιας γυναίκας να έχει δύο ελαττωματικά γονίδια Χ, είναι πολύ χαμηλή έτσι ώστε σχεδόν αποκλειστικά να είναι συμπτωματικοί φορείς της διαταραχής. Οι γυναίκες με αιμορροφιλία συνήθως κληρονοούν το ελαττωματικό γονίδιο από τους γονείς. Είναι πραγματικά πολύ σπάνιο για μια γυναίκα να έχει αιμορροφιλία. Η συχνότητα εμφλανισης αιμορροφιλίας Α είναι περίπου 1 σε κάθε 5.000-10.000 γεννήσεις αντρών ενώ η αιμοροφιλία Β εμφανίζεται 1 φορά σε κάθε 20.000-34.000 γεννήσεις αντρών.
Τα Σημάδια και τα Συμπτώματα της Αιμορροφιλίας
Στην αιμορροφιλία, ο παράγοντας πήξης του πλάσματος είναι ανεπαρκής, έτσι η φυσιολογική διαδικασία πήξης του αίματος δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Αν το αιμοφόρο αγγείο τραυματιστεί, ένα προσωρινό ίνωμα σχηματίζεται αλλά διασπάται λόγω της απουσίας του παράγοντα πήξης που προωθεί το σχηματισμό του. Το ίνωμα χρειάζεται για να διατηρήσει τον θρόμβο του αίματος. Οι αιμορροφιλικοί δεν αιμορραγούν περισσότερο σε σύγκριση με εκείνους που δεν έχουν σοβαρή αιμορροφιλία, μια απλή τομή στο δέρμα, θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή απώλεια αίματος. Η αιμορραγία στον εγκέφαλο είναι το πιο θανατηφόρο που θα μπορούσε να απειλήσει τη ζωή των αιμορροφιλικών.
Η παρατεταμένη αιμορραγία και η εκ νέου αιμορραγία είναι τα διαγνωστικά συμπτώματα της αιμορροφιλίας. Η εσωτερική αιμορραγία είναι κοινή για τα άτομα με σοβαρή σιμορροφιλία, ακόμα και σε άτομα με μέτρια αιμορροφιλία. Ο πιο κοινός τύπος εσωτερικής αιμορραγίας βρίσκεται στις αρθρώσεις, όπου το αίμα εισέρχεται στους χώρους των αρθρώσεων. Αυτό μπορεί να προκαλέσει μόνιμη βλάβη και παραμόρφωση της άρθρωσης αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά.
Σε παιδιά με αιμορροφιλία, αυτή η κατάσταση μπορεί να παραμένει κρυφή. Τα πρώτα συμπτώματα που αρχικά παρατηρούνται στα παιδιά, είναι μόλωπες και αιματώματα, ειδικά κατά τη διάρκεια που μαθαίνουν να πρωτοπερπατούν. Για εκείνα με πολύ ήπια αιμορροφιλία, το πρώτο σημάδι μπορεί να παρατηρηθεί κατά την πρώτη οδοντιατρική διαδικασία ή χειρουργική επέμβαση.
Θεραπεία της αιμορροφιλίας
Δεν υπάρχει θεραπεία για την αιμορροφιλία, αλλά συχνλες εγχύσεις του ανεπαρκή παράγοντα πήξης, όπως του παράγοντα VIII για την αιμορροφιλία Α, ή του παράγοντα ΙΧ για την αιμορροφιλία Β, μπορεί να βοηθήσει να επιμηκύνει τη ζωή των πασχόντων. Οι παράγοντες πήξης που αντικαταστάθηκαβ, στην πραγματικότητα απομονώθηκαν από τον ανθρ’ωπινο ορό αίματος. Δυστυχώς υπάρχουν μερικοί πάσχοντες που αναπτύσσουν αντισώματα στους παράγοντες αντικατάστασης.
Επιπλοκές σχετικά με την αιμορροφιλία
Παρακάτω, είναι μερικές από τις επιπλοκές πο μπορεί να είναι αποτέσμα της ίδιας της νόσου ή της θεραπείας της:
—> Βλάβη στις αρθρώσεις από τη συγκέντρωση αίματος (αιμάρθρωση). Παραμόρφωση, ακόμη και καταστροφή των αρθρώσεων
—> Μεγάλη εσωτερική αιμορραγία.
—> Μετάγγιση μεταδιδόμενου νοσήματος από τη συχνή έγχυση παραγόντων πήξης του αίματος.
—> Ανεπιθύμητες παρενέργεις από την έγχυση των παραγόντων πήξης
—> Ενδπκρανιακή αιμορραγία. Αυτή είναι μια επείγουσα ιατρική κατάτσταση, που δημιουργεί αυξημένη πίεση στο κρανίο και μπορει να οδηγήσει στο θάνατο εάν δεν προληφθεί.
source: www.currenthealtharticles.com
24 Απριλίου - Παγκόσμια Ημέρα Κατάργησης των Πειραμάτων σε Ζώα
Περισσότερα από 13 εκατομμύρια ζώα βασανίζονται και σκοτώνονται κάθε χρόνο στα ευρωπαϊκά εργαστήρια. Η Παγκόσμια Ημέρα Κατάργησης των Πειραμάτων σε Ζώα, που εορτάζεται στις 24 Απριλίου υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, αποτελεί ημέρα αφύπνισής μας. Στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται πειραματόζωα σχεδόν αποκλειστικά για ερευνητικούς σκοπούς, αφού η χημική βιομηχανία και η βιομηχανία καλλυντικών είναι σχεδόν αποκλειστικά μεταπρατικές.
Εκατομμύρια ζώα γίνονται κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο «μοντέλα» έρευνας και ανάλυσης ασθενειών κάθε είδους. Χρησιμοποιούνται σε επιστημονικά εργαστήρια προκειμένου να ελεγχθούν η τοξικότητα νέων φαρμάκων, η επίδραση τοξικών και χημικών ουσιών στην ανθρώπινη αναπαραγωγή, η πρόκληση αλλεργιών, δερματικών προβλημάτων, καρκίνου κ.ά. Περισσότερα από 25 εκατομμύρια σπονδυλωτά ζώα χρησιμοποιούνται σε πειράματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων των πιθήκων, χιμπαντζήδων, ενώ χρησιμοποιούνται σκύλοι, γάτες, κουνέλια, ποντίκια, πουλιά, ζώα αγροκτήματος και άλλα.
Τα πειράματα για καλλυντικά και προϊόντα οικιακής χρήσης είναι λάθος και άσκοπα, καθώς υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις
Όπως υποστηρίζουν οργανώσεις υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, τα πειράματα για καλλυντικά και προϊόντα οικιακής χρήσης είναι λάθος και άσκοπα, καθώς υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις. Αν και οι δοκιμές σε ζώα φαρμακευτικών και ορισμένων χημικών ουσιών απαιτούνται από τον νόμο, οι αντιρρήσεις κατά της χρησιμοποίησης ζώων σε δοκιμές καλλυντικών εξακολουθούν να ισχύουν, όταν εφαρμόζεται σε χημικές και φαρμακευτικές βιομηχανίες οι οποίες ούτως ή άλλως ελέγχονται από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων και τις υπηρεσίες προστασίας του Περιβάλλοντος που λειτουργούν στα κράτη.
Κάθε οκτώ δευτερόλεπτα, ένα ζώο πεθαίνει σε κάποιο εργαστήριο, όπως αποκαλύπτει η οργάνωση Animal Aid για την ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουν τα πειραματόζωα. «Όχι μόνο η έρευνα πάνω σε ζώα βλάπτει τα ίδια, αλλά πιθανώς και τους ίδιους τους ανθρώπους. Διαφορετικά είδη αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο στα διάφορα είδη φαρμάκων και μεθόδων», αναφέρει η οργάνωση Animal Aid. Ουσίες που μπορεί να φανούν ασφαλείς για τα ζώα, ίσως τελικά αποδειχθούν επικίνδυνες για τον άνθρωπο, ενώ παράλληλα, πολλές θεραπείες για τον άνθρωπο μπορούν να χαθούν, απλώς επειδή δεν πέτυχαν στα ζώα, υποστηρίζει η αναγνωρισμένη φιλοζωική οργάνωση.
Πειράματα μόνο για έρευνα στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται πειραματόζωα σχεδόν αποκλειστικά για ερευνητικούς σκοπούς, αφού η χημική βιομηχανία και η βιομηχανία καλλυντικών είναι σχεδόν αποκλειστικά μεταπρατικές. Στην Αττική βρίσκονται σήμερα περισσότερα από 10.000 πειραματόζωα, κατά κύριο λόγο ποντίκια και αρουραίοι και λιγότερο γουρούνια. Εποπτεύονται από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και τον ΕΟΦ. Σε κάποιες περιπτώσεις έχουν παρατηρηθεί παρατυπίες, όπως στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο το 2004, όπου χρησιμοποιήθηκαν ημίαιμοι σκύλοι για τη μελέτη ασθενειών στο πάγκρεας από την Ιατρική σχολή εκεί, παρόλο που απαγορεύεται η χρήση τους για αυτό το σκοπό.
«Η Παγκόσμια Ημέρα Κατάργησης των Πειραμάτων σε Ζώα αποτελεί μία ακόμη ευκαιρία για τον Πανελλήνιο Κτηνιατρικό Σύλλογο να εκφράσει τη συνισταμένη των αρχών και των αξιών από τις οποίες διέπεται. Τόσο η τεχνογνωσία των Ελλήνων κτηνιάτρων, όσο και ο βαρύς ιατρικός όρκος τους, ένας όρκος που αναγνωρίζει πάνω απ’ όλα την ηθική υπόσταση των ζώων, θα στέκονται πάντα ως τροχοπέδη σε κάθε αισχροκέρδεια, φρικαλεότητα, διαστροφική αδιαφορία και νοσηρή περιέργεια.
Ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος επιθυμεί την κατάργηση κάθε βαναυσότητας που κηλιδώνει την αξιοπρεπή πορεία του και πλήττει καίρια τον πολιτισμό. Οι Έλληνες κτηνίατροι δεν είναι «μαθητευόμενοι μάγοι» ούτε υπέρμαχοι του γνωμικού «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Είναι επιστήμονες, λειτουργοί, μελετητές και ερευνητές με αδιαμφισβήτητη κοινωνική προσφορά, έχοντας πάντα ως κέντρο της δράσης τους τη διάδραση αυτού του αξιοθαύμαστου «ζευγαριού» της φύσης ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΖΩΟ», δηλώνει στη «Ραδιοτηλεόραση» η πρόεδρος Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου, Αθηνά Τραχήλη.
Καλλυντικά που δεν χρησιμοποιούνται σε πειράματα με ζώα
Θα ξαναχρησιμοποιούσατε ποτέ τη μάσκαρα της επιλογής σας αν γνωρίζατε ότι προτού βάψει τις βλεφαρίδες σας, έχει πρώτα περάσει από τα μάτια κάποιων ταλαίπωρων πιθήκων; Ή θα ξαναγοράζατε το αγαπημένο σας σαμπουάν αν γνωρίζατε ότι για να το χρησιμοποιήσετε εσείς έχει πρώτα τυφλώσει αρκετά κουνέλια μέχρι να θεωρηθεί το προϊόν ασφαλές; Πιστεύω πως όχι. Γι αυτό, αρχίστε στο εξής να διαβάζετε καλά τις συσκευασίες των καλλυντικών που αγοράζετε για να διαπιστώνετε ότι δεν έχει χρησιμοποιηθεί πειραματικά σε ζώα. Για να τα εντοπίζετε τα καλλυντικά που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί σε πειράματα με ζώα, αρχίστε να ψάχνετε το σύμβολο «Cruelty free» (το σήμα με τον λαγό που χοροπηδά).
Παραδείγματα τεστ σε ζώα
Τεστ ευαισθησίας των ματιών
Αυτό το πείραμα περιλαμβάνει τον ερεθισμό των ματιών τους με τοξικές ουσίες. Συνήθως αυτά τα ζωα κρατιούνται με ανοιχτά μάτια, ειδικά τα κουνέλια που δεν μπορούν να κλείσουν τα βλέφαρα τους, για να μην αποβάλουν μέσω δακρύων τις ουσίες, και φυσικά στο τέλος, τυφλώνονται. Υποφέρουν από φρικτούς πόνους στα μάτια τους για τουλάχιστον 21 ημέρες. Όταν το πείραμα ολοκληρωθεί, τα ζώα θανατώνονται ή χρησιμοποιούνται σε άλλα τεστ.
Δερματολογικά τεστ
Τα ζώα ακινητοποιούνται, τους ξυρίζουν το τρίχωμα σε διάφορα σημεία του σώματός τους και τους ρίχνουν για περίπου εννέα μήνες καυστικές ουσίες ώστε να διαπιστώσουν σε πόσο χρονικό διάστημα θα διαβρωθεί το δέρμα τους.
Τεστ θανατηφόρας δόσης
Το πείραμα αυτό περιλαμβάνει την μετά βίας χορήγηση από το στόμα, ή την χορήγηση με ενέσεις και εισπνοή, ουσιών που σκοτώνουν προκειμένου να διαπιστώσουν οι επιστήμονες ποια είναι τα επιτρεπόμενα όρια κατανάλωσης μίας χημικής ουσίας προτού ο οργανισμός καταλήξει. Αυτά τα πειράματα προκαλούν στα ζώα διάρροια, εμετό, παράλυση, αιμορραγία από τα μάτια, τη μύτη, το στόμα και το δέρμα. Η διάρκεια αυτών μπορεί να διαρκεί μήνες έως και χρόνια.
Της Τζένης Χαραλαμπίδου
24 Απριλίου - Παγκόσμια Ημέρα
κατά της Ελονοσίας
24 Απριλίου 2015
Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Ελονοσίας 2015
Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Ελονοσίας - Σάββατο 25 Απριλίου
Με την ευκαιρία της φετινής Παγκόσμια Ημέρας Κατά της Ελονοσίας που έχει θέμα «Επένδυση στο Μέλλον: Να Νικήσουμε την Ελονοσία» η UNICEF υπενθυμίζει πως τα σημαντικά βήματα προόδου που έχουν γίνει για την καταπολέμηση της επικίνδυνης αυτής ασθένειας μετά το 2000 πρέπει να συνεχιστούν και χρειάζονται διαρκή υποστήριξη.
Η πρόοδος είναι αξιόλογη. Η κάλυψη με κρίσιμες παρεμβάσεις πρόληψης και θεραπείας έχει αυξηθεί δραματικά την τελευταία δεκαετία με αποτέλεσμα οι θάνατοι από ελονοσία να μειωθούν κατά 40% από το 2000.
Παρόλα αυτά το 2013, η ελονοσία οδήγησε σε 584.000 θανάτους, το 78% των οποίων παιδιά κάτω των πέντε ετών.
Αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας της ελονοσίας περισσότερα από 1.200 παιδιά κάτω των 5 ετών, πάνω από 456.000 παιδιά το χρόνο. Οι περισσότεροι από αυτούς τους θανάτους σημειώθηκαν στην υποσαχάρια Αφρική.
Ελονοσία και Παιδιά - Βασικά Στοιχεία
584.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε όλο τον κόσμο το 2013 από την ελονοσία, με το 90% αυτών των θανάτων να σημειώνεται στην Αφρική. Συνολικά υπήρξαν περίπου 198 εκατομμύρια κρούσματα ελονοσίας παγκοσμίως.
Οι θάνατοι παιδιών από ελονοσία έχουν μειωθεί κατά 40% από το 2000, αλλά τα παιδιά κάτω των 5 ετών εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν το 78% των θανάτων από ελονοσία παγκοσμίως.
Μεταξύ 2001 και 2013, 4,3 εκατομμύρια ζωές σώθηκαν από τη βελτίωση της πρόσβασης στην πρόληψη της ελονοσίας, τη διάγνωση και τη θεραπεία. Από αυτούς, 92% (3,9 εκατομμύρια) ήταν παιδιά κάτω των 5 ετών στην υποσαχάρια Αφρική.
Η προστασία των εγκύων γυναικών είναι ζωτικής σημασίας για την καταπολέμηση της ελονοσίας. Η ελονοσία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης συμβάλλει σημαντικά στους θανάτους μητέρων και μικρών παιδιών, που εκτιμάται ότι ανέρχονται ετησίως σε 10.000 γυναίκες
και έως 200.000 βρέφη κάτω του ενός έτους.
Στρατηγικές για την πρόληψη της ελονοσίας στην εγκυμοσύνη είναι απλές και χαμηλού κόστους: η προληπτική θεραπεία (IPTp) κοστίζει $12λεπτά ανά δόση (λιγότερο από $50λεπτά για την πλήρη διάρκεια των 4 δόσεων) και οι επεξεργασμένες με εντομοκτόνο κουνουπιέρες (ITNs) κοστίζουν τώρα μόνο $5 δολάρια - συμπεριλαμβανομένης της παράδοσης.
Οι επισκέψεις προγεννητικής φροντίδας είναι η τέλεια ευκαιρία για να παρασχεθεί προληπτική θεραπεία σε έγκυες γυναίκες, ωστόσο, η πρόσβαση σε αυτές τις επισκέψεις είναι χαμηλή και υπάρχουν ανισότητες. Μόνο 4 στις 10 εγκύους γυναίκες στις αγροτικές περιοχές λαμβάνουν τις συνιστώμενες τέσσερις επισκέψεις, σε σχέση με 7 στις 10 στις αστικές περιοχές.
Η χορήγηση προληπτικής θεραπείας κατά τη διάρκεια της προγεννητικής φροντίδας μπορεί να μειώσει την θνησιμότητα των νεογνών κατά 31% και το χαμηλό βάρος γέννησης κατά 43%. Ωστόσο, περισσότερες από 3 στις 4 έγκυες γυναίκες σε ενδημικές χώρες στην υποσαχάρια Αφρική δεν λαμβάνουν τέτοια θεραπεία, που σημαίνει ότι περίπου 28 εκατομμύρια γεννήσεις το 2014 δεν είχαν προστασία κατά της ελονοσίας.
Αν και η οικονομική κατάσταση της οικογένειας αυξάνει την πιθανότητα λήψης προληπτικής θεραπείας για την ελονοσία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, κατά κύριο λόγο οι έγκυες γυναίκες σε ενδημικές στην ελονοσία χώρες δεν λαμβάνουν τη συνιστώμενη φροντίδα, είτε είναι πλούσιες ή φτωχές. Πάνω από το 70% των πλουσιότερων γυναικών και το 80% των φτωχότερων δεν λαμβάνουν φροντίδα.
Σε ορισμένες χώρες, η κάλυψη με προληπτική θεραπεία στις αγροτικές περιοχές είναι η μισή ή και μικρότερη από ότι στις αστικές περιοχές:
- Στο Τόγκο, 2 στις 3 γυναίκες σε αστικές περιοχές λαμβάνουν θεραπεία, έναντι 1 στις 3 γυναίκες σε αγροτικές περιοχές.
- Στη Σενεγάλη, τη Μοζαμβίκη, τη Γουινέα, τη Μπουρκίνα Φάσο και το Τσαντ, η κάλυψη στις αγροτικές περιοχές είναι η μισή σε σχέση με τις αστικές.
Η εξάλειψη της ελονοσίας θα μπορούσε να εξοικονομήσει $270 δισεκατομμύρια δολάρια στις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής και μόνο.
28 Απριλίου - Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία / Διεθνής Ημέρα Μνήμης Εργατών
Στις 28 Απριλίου του 1914 ψηφίσθηκε από την Καναδική βουλή ο νόμος για την αποζημίωση των εργαζομένων από εργατικά ατυχήματα
Ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία» έχει καθιερωθεί η 28η Απριλίου, από το 2001, ενώ η Ελλάδα έχει ενταχθεί επισήμως από το 2005 στην ομάδα των 100 και πλέον χωρών, ανά τον κόσμο, που συμμετέχουν ενεργά στις εκδηλώσεις στο πλαίσιο της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας(ΔΟΕ).
Η Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, έλκει την καταγωγή της από τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Εργατών, που εορτάζεται την ίδια ημερομηνία από το 1984. Η πρωτοβουλία ανήκε στο συνδικαλιστικό σωματείο των δημοσίων υπαλλήλων του Καναδά, οι οποίοι καθιέρωσαν την 28η Απριλίου ως Μέρα Μνήμης Εργατών (Worker's Memorial Day), για να τιμήσουν τους νεκρούς των εργατικών ατυχημάτων. Η 28η Απριλίου επελέγη συμβολικά, επειδή την ημερομηνία αυτή του 1914 ψηφίσθηκε από την Καναδική βουλή ο νόμος για την αποζημίωση των εργαζομένων από εργατικά ατυχήματα.
Σύντομα ο εορτασμός υιοθετήθηκε από τα συνδικάτα των ΗΠΑ και στη συνέχεια από τη Διεθνή Ένωση Ελεύθερων Συνδικάτων, με το σύνθημα: «Να θυμάσαι τους πεθαμένους, να μάχεσαι για τους ζωντανούς». Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (Οργανισμός του ΟΗΕ) υιοθέτησε με τη σειρά της την ημέρα αυτή και από το 2001 την καθιέρωσε ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία», προκειμένου να διευρύνει το περιεχόμενό της με την ιδέα της αειφόρου εργασίας.
Ο Σύλλογος Τεχνικών Ασφαλείας Ελλάδος διαχειρίζεται την Βάση Αναφοράς Απίθανων Ατυχημάτων (Β.Α.Α.Α.). Συγκεντρώνει δηλ. ατυχήματα τα οποία είναι Απίθανα, μη προβλέψιμα, προκειμένου αυτή η γνώση να παραδοθεί σε όσους ασχολούνται με την πρόβλεψη ατυχημάτων (Ινστιτούτα, Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, Δημόσιους Φορείς, Πυροσβεστική, Υπ. Εργασίας κλπ) Για να υπάρχει όμως μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, πρέπει η (Β.Α.Α.Α.) να λειτουργήσει με θεσμοθετημένη μορφή. Η πρότασή μας έχει γίνει πάνω απο δύο χρόνια, αλλά ακόμη δεν βρέθηκαν ''ευήκοα ώτα''. Είδομεν!
Όμως τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Συγκεκριμένα η μη πρόληψη κοστίζει κάθε χρόνο κατά μέσο όρο το 4% του ΑΕΠ παγκοσμίως ενώ στην Ελλάδα αυτό μεταφράζεται σε 6 δισ. ευρώ ετησίως. Το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά έχει να κάνει και με κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Από εργατικά ατυχήματα θρηνούμε σε Ευρωπαϊκό επίπεδο το χρόνο σχεδόν 5.000 ανθρώπινες ζωές και σχεδόν 160.000 επαγγελματικές ασθένειες, κυρίως καρκίνους».
Στην Ελλάδα την τελευταία τριετία τα εργατικά ατυχήματα αυξάνονται με μέσο ρυθμό 10% ετησίως. Οι πολιτικές που ακολουθούνται για την Ασφάλεια και Υγεία των Εργαζομένων είναι ελλείπεις και αποδειγμένα, δεν αποδίδουν.
Όταν οι ίδιοι οι εργοδότες παριστάνουν (νομίμως) τον Τεχνικό Ασφαλείας.
Όταν ο κάθε άσχετος μηχανικός (και όχι μόνο) μπορεί να κατέχει τον ρόλο του Τεχνικού Ασφαλείας, χωρίς καμία πιστοποίηση των ικανοτήτων και γνώσεων του και διαχειρίζεται την ασφάλεια, την υγεία και ενίοτε και την ζωή των εργαζομένων?
Όταν δεν υπάρχουν επιμορφώσεις των Επαγγελματιών Τεχνικών Ασφαλείας.
Όταν υπάρχουν μεγάλες Δημόσιες επιχειρήσεις που αντί να λειτουργούν υποδειγματικά ως μοντέλα, δεν διαθέτουν ακόμη υπηρεσία Ασφάλειας και Υγείας της Εργασίας.
Όταν ο επαγγελματίας Τεχνικός Ασφαλείας που κάνει ενσυνείδητα την δουλειά του, είναι στατιστικά αδύνατον να μην βρεθεί – αδίκως – κατηγορούμενος ως ο έχων την αντικειμενική ευθύνη σε συμβάν. Πρόκειται για ασάφεια της νομοθεσίας η οποία επιφέρει βαριές ποινές που τον διαλύουν οικονομικά και κοινωνικά.
Τότε δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε γιατί τα ατυχήματα στους εργασιακούς χώρους συνεχίζουν να αυξάνονται.
Ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία, Αντώνης Χριστοδούλου, σε δήλωσή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, αναφέρθηκε στην ημέρα και στο μήνυμα που πρέπει να σταλεί προς όλους, ενώ παρουσίασε και κάποια στοιχεία που αφορούν στα ατυχήματα στον εργασιακό χώρο και στις πολλαπλές συνέπειες τους, που σίγουρα γεννούν ανησυχία και προβληματισμό.
Συγκεκριμένα δήλωσε: «Η Παγκόσμια Ημέρα για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία έχει καθιερωθεί από το 2001 με στόχο την επικέντρωση του διεθνούς ενδιαφέροντος στα θέματα πρόληψης ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών.Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Συγκεκριμένα η μη πρόληψη κοστίζει κάθε χρόνο κατά μέσο όρο το 4% του ΑΕΠ παγκοσμίως ενώ στην Ελλάδα αυτό μεταφράζεται σε 6 δισ. ευρώ ετησίως. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά έχει να κάνει και με κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Από εργατικά ατυχήματα θρηνούμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο το χρόνο σχεδόν 5.000 ανθρώπινες ζωές και σχεδόν 160.000 επαγγελματικές ασθένειες, κυρίως καρκίνους».
Στο πνεύμα της ημέρας, το Υπουργείο Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα της ανάδειξης των θεμάτων ασφάλειας και υγείας στην εργασία έχει προγραμματίσει μια σειρά από δράσεις που θα συμβάλλουν, κυρίως στην ευαισθητοποίηση για το ευρύ κοινό στο θέμα, αλλά και την ευρύτερη γνωστοποίηση της ημέρας αυτής.